Susarken sensiz sana ab ı hayat ararcasına pervane
Koşar gibi çöllerde çözülürcesine dizlerimin bağı
Kıskanır beni geceyi aydınlatan ışığa sema eden parvane
Sana koştukça ben sende yok olur belki de yeniden can olurum
Seni buldukça zaman senle durdukça yahut senle aktıça
Yaşadığımın farkına varıyorum sen ışık ben pervane oldukça
Senin şavkınla aydınlanan yüzümde kalmaz gam da hüzün de
Hüznüm şavkın karşısında erir katre katre akar gider bensizliğe
Hüznümle vedalaşan ben gülümsemeyle tanışan ben olurum
senin yüzünde her gülümsemende ben olurum senin yüzünden
senin yüzünden yüzümden düşen bir gök kuşağı olur
her renk seni yansıtır kırmız mavi sarı ve sen sen sen
ah sen bir bilsen senle iken ne mutluyum ben
senle iken ne gökkuşağı halaylar çekerim ben
vurulan her davulda duyulan her nağmede seni içime çekerim ben
sinersin nefesime her nefeste seni çeker seni hissederim ben
yani her hücremde sen can bulur nasıl ben sende var olursam
sen de bende hayat bulursun yani polomik konusu olursun
sen ben de mi* var olursun ben sen de mi ? hayt bulurum
elbet bir gün bu sorunun cevabı kavuşur açığa
nasıl olsa hayvan beden alışır açlığa bulaşır pisliğe
ama asıl olan yürek bir gün kavuşur eş yüreğine
eşeledikçe içindeki kiri pası kovaladıkça umarsız şeytanı
işte güneşim senin ışığım aydınlatacak yüreğimi
kıracak kötülük damarımın belini en orta yerinden
öyle bir ses gelecek ki birazı senden birazı benden
atılacak benim irinim pisliğim hayvan bedenimden
ve nur u pak koşacağım sana göğün en eşsiz yerinde