Çıkmıyorsun hiçbir an aklımdan

Yani yokluğun düşmüyor yakamdan

Belki de ben kopmuyorum ardından

Koşuyorum düşüne bildikçe ardından

 

Düşlerimde sen varsın aklımda sen varsın

Göz yaşımda, gülümsemem de her yerde ve bende

Kendi küllerimi ellerimle karıştırışımda

Ne acı ve bir o kadar tatlı seni bulmak karşımda

Küllerimi eşeledikçe zamanladıkça harmanlar gibi

Her zerresinde buluyorum kendimi kendimde de seni

 

Aynaya bakar gibi baktıkça kendime

Çehren aks ediyor sözcüklerime dilim dolaşıyor

Sen konuşmaya başlıyorum kelime kelime

Seni sensiz yaşıyorum seni konuşuyorum

Anlardan an geliyor seni susuyorum ağlıyorum

 

Bir şey oluyor en olağanından yani alabildiğine hayattan

Senle ilgisi olmayan uzaktan yakından

Ama işte o kadar olmuş ki bu hasret

Olsa gerek ondan

Her şeyden seni çıkarır oldum

Ya da sen karşıma çıkar oldun

 

Bu hasret öyle kelepçeledi ki beni geçmişe

Geçmiş gitmiş adından da anlaşılacağı gibi

Geçmiş bahane sensin, sensizliğim mesele

Beni ezen kıran ağlatan ve her gece yalvartan

Sensin beni benden alıp savuran

Siyah bir düşün orta yerine iten

Siyahların en derin yerinde de olsam

Alkımında sen varsın sen olacaksın

İşte bu hasret beni alıp savurup

Senin kucağına atıyor

Seni bende yaşatıyor